Δύο χρόνια μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, οι αμυνόμενοι διανύουν ίσως την πιο δύσκολη φάση της προσπάθειας τους για να υπερασπιστούν την εθνική τους κυριαρχία και την εδαφική τους ακεραιότητα.
Η ουκρανική ηγεσία επιχειρεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δύσκολες συνθήκες της πολεμικής σύγκρουσης του 2024, ώστε την επόμενη χρονιά να ελπίσει σε κάτι καλύτερο ως προς την επίτευξη των βασικών στόχων της.
Ο δρόμος είναι ταυτόχρονα μακρύς και ανηφορικός. Πολλά θα εξαρτηθούν από την ανθεκτικότητα που θα επιδείξει ουκρανικός στρατός στα πεδία των μαχών. Αυτό βέβαια εξαρτάται από την περαιτέρω βοήθεια που θα προσφέρει η Δύση σε στρατιωτικό επίπεδο, καθώς δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για αδράνεια, αφού καταγράφονται ήδη μεγάλες ελλείψεις σε απαραίτητο εξοπλισμό και όπλα. Συγγενείς των μαχητών στην πρώτη γραμμή έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να συγκεντρώνουν χρήματα μέσα από τις πλατφόρμες των social media για τα απολύτως απαραίτητα.
Η Ευρώπη αντιλαμβάνεται πλέον ότι έχει έναν ξεχωριστό ρόλο στην προσπάθεια στήριξης της Ουκρανίας. Το θέμα αυτό δεν αποτελεί μόνο μια επιβεβλημένη κίνηση αλληλεγγύης προς μια προς ένταξη στην Ε.Ε χώρα, αλλά συνδέεται ευθέως με την πολιτική της επιβίωση, σε μια περίοδο που ο αναθεωρητισμός αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την παγκόσμια κοινότητα. Η επέτειος των δύο χρόνων από τη στιγμή που ο Βλαντιμίρ αποφάσισε να ανάψει το πράσινο φως για τις πολεμικές επιχειρήσεις σε μια γειτονική χώρα, τιμήθηκε από την πλειοψηφία των Ευρωπαίων με πολυπληθείς συγκεντρώσεις και έναν κοινό μήνυμα για το δίκαιο αγώνα ενός ολόκληρου λαού.
Μπορεί κάποιοι πολιτικοί κύκλοι που κινούνται στα άκρα του πολιτικού τόξου να εκδηλώνουν δημόσια με άμεσο ή έμμεσο τρόπο τη στήριξη τους στη Μόσχα, αλλά η πλειοψηφία των ηγετών της Ε.Ε , αλλά και των πολιτών στηρίζει αναφανδόν την Ουκρανία, που έχει βασικό πρόταγμα την εθνική ανεξαρτησία. Εντυπωσιακή υπήρξε η ανταπόκριση του κόσμου στο γερμανόφωνο κόσμο, ενώ όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στη δημόσια σφαίρα (θεσμοί, οργανώσεις, εκκλησία κλπ) συμβάλλουν ξεχωριστά με το δικό τους τρόπο στη στήριξη των αμυνόμενων.
Στην Ελλάδα δεν υπήρξαν δυστυχώς ανάλογες πρωτοβουλίες και κινητοποίηση από κόμματα και άλλους φορείς, όπως φάνηκε εξάλλου από τη χαμηλή συμμετοχή σε αντίστοιχες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και αλλού. Αν και σε πολιτικό επίπεδο, η Ελλάδα στηρίζει ανοιχτά την Ουκρανία και η Κυβέρνηση λαμβάνει σχετικές αποφάσεις προς αυτήν κατεύθυνση, εντούτοις σε επίπεδο επικοινωνίας φαίνεται μάλλον πως τηρούνται χαμηλοί τόνοι. Εξάλλου, στην ελληνική κοινή γνώμη καταγράφεται συμπάθεια και προς την πλευρά των Ρώσων, όπως αποτυπώθηκε σε σχετικά πρόσφατο ευρωβαρόμετρο, γι’ αυτό η τήρηση ισορροπιών ενδέχεται για κάποιους να είναι επιβεβλημένη.
dnews.gr
